ເລື່ອງສັ້ນບົດຮຽນລາຄາແພງ ~ bns studio

ເລື່ອງສັ້ນ: ບົດຮຽນລາຄາແພງ

ແພງ "ແພງ! ແພງ! ຢູ່ເຮືອນບໍ່?” ສົມຈັນເຄາະປະຕູເຮືອນພ້ອມທັງຮ້ອງຖາມ ເຈົ້າຂອງເຮືອນທີ່ຊື່ແພງສີ, ຫນ້ອຍຫນຶ່ງປະຕູເຮືອນໄດ້ຖືກເປີດຈາກຜູ້ທີ່ຢູ່ ດ້ານໃນ "ມີວຽກຫຍັງບໍ່ເອື້ອຍຈັນ? ເຂົ້າມາໃນເຮືອນພີ້ກ່ອນແມະ" ແພງສີເວົ້າຂື້ນ

"ເອີ!...ຄືວ່າ ເອື້ອຍຢາກຂໍຢືມເງິນນໍານ້ອງແດ່ໄດ້ບໍ່, ພໍດີລູກຊາຍເອື້ອຍ ເຂົ້າໂຮງຫມໍຕ້ອງໄດ້ໃຊ້ເງິນຫລາຍໃນການປິ່ນປົວ ເອື້ອຍຫາບໍ່ທັນເງິນ ເດືອນກະບໍ່ທັນອອກເທື່ອ" ສົມຈັນເວົ້າຂຶ້ນດ້ວຍນ້ໍາສຽງອ້ອນວອນ. ແພງສີບໍ່ ເວົ້າຫຍັງມີແຕ່ຢືນຢູ່ຄືກັບຄົນກໍາລັງໃຊ້ຄວາມຄິດ"ເອື້ອຍຢືມບໍ່ດົນດອກອາທິດຫນ້າເງິນເດືອນອອກແລ້ວກະຊິເອົາມາ ໃຊ້ຄືນ" ສົມຈັນເວົ້າຕໍ່

"ເອື້ອຍຊິຢືມຫລາຍປານໃດລະ?" ແພງສີຖາມຂຶ້ນ "5 ລ້ານ"

"ນ້ອງບໍ່ມີເງິນຫລາຍປານນັ້ນດອກ ເບິດເຮືອນຕອນນີ້ກະມີແຕ່ເງິນ 3 ລ້ານ"

"3 ລ້ານກະໄດ້ ເອື້ອຍກະຈົນປັນຍາອີ່ຫລີຈຶ່ງວ່າໄດ້ມາລົບກວນນ້ອງ"

"ຄັນຊັ້ນເອື້ອຍຖ້າບຶດຫນຶ່ງ ນ້ອງຊິໄປເອົາເງິນມາໃຫ້" ເວົ້າແລ້ວແພງສີ ກໍຍ່າງເຂົ້າໄປໃນເຮືອນເພື່ອເອົາເງິນມາໃຫ້ສົມນຢືມ, ຫນ້ອຍຫນຶ່ງ ແພງສີ ກໍຍ່າງກັບອອກມາພ້ອມກັບເງິນ 3 ລ້ານ

"ເອື້ອຍລອງນັບເບິ່ງກ່ອນແມະ" ແພງສີເວົ້າພ້ອມກັບຍື່ນເງິນໃຫ້ສົມຈັນ

"ບໍ່ຖ້ານັບກະໄດ້ດອກ ເອື້ອຍຟ້າວໄປແດ່ ອ້າຍວອນລາວຖ້າຢູ່ ຂອບໃຈນ້ອງຫລາຍໆເດີ້"

"ບໍ່ເປັນຫຍັງດອກ ຖືວ່າຊ່ວຍໆກັນໄປນັ້ນລະ"

"ຂອບໃຈເດີ້ນ້ອງ ອາທິດຫນ້າໄດ້ເງິນແລ້ວເອື້ອຍຊິຟ້າວເອົາມາຄືນໃຫ້ ເອື້ອຍໄປກ່ອນເດີ້" ເວົ້າແລ້ວສົມຈັນກໍຍ່າງອອກຈາກເຮືອນຂອງແພງສີໄປ.

ສົມຈັນ ແລະ ແພງສີຮູ້ຈັກ ຮັກແພງກັນມາໄດ້3-4 ປີແລ້ວຍ້ອນວ່າ ເຮືອນຂອງທັງສອງຢູ່ໃກ້ກັນພວກເຂົາຈຶ່ງໄປມາຫາສູ່ກັນເປັນປະຈໍາ ແລະ ຊ່ວຍເຫລືອອູ້ມຊູກັນຢູ່ເລື້ອຍໆ...

ຫນຶ່ງອາທິດຕໍ່ມາຮອດເວລາທີ່ສົມຈັນຈະຕ້ອງເອົາເງິນມາຄືນແພງສີ ຕາມທີ່ສັນຍາໄວ້ ແຕ່ກໍບໍ່ເຫັນສົມຈັນເອົາເງິນມາໃຊ້ຄືນ ແພງສີເອງກໍບໍ່ໄດ້ ຄອງຄອຍໃຫ້ສົມຈັນເອົາເງິນມາໃຊ້ຄືນແຕ່ຢ່າງໃດ ເພາະຕອນນີ້ຕົນເອງກໍບໍ່ ໄດ້ເດືອດຮ້ອນ ຫລື ຈໍາເປັນຫຍັງທີ່ຈະຕ້ອງໃຊ້ເງິນ ອີກຢ່າງລາວກໍຄິດວ່າ ທາງຄອບຄົວຂອງສົມຈັນເພີ່ນຄົງຈະຍັງມີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກຢູ່ເລີຍບໍ່ທັນໄດ້ ເອົາເງິນມາຄືນ.

່ ສາມເດືອນຜ່ານໄປ ຍັງບໍ່ເຫັນວີ່ແວວວ່າສົມນັ້ນຈະເອົາເງິນມາຄືນ ແພງສີເລີຍ ໄລຍະນີ້ເປັນຊ່ວງເປີດພາກຮຽນໃຫມ່ ແພງສີຈຶ່ງມີຄວາມຈໍາ ເປັນທີ່ຈະຕ້ອງໃຊ້ເງິນ ເພື່ອເອົາໄປຊື້ອຸປະກອນການຮຽນ ແລະ ຈ່າຍຄ່າ ເຂົ້າໂຮງຮຽນໃຫ້ລູກ ລາວຈຶ່ງໄດ້ໄປຖາມເອົາເງິນຄືນນໍສົມຈັນ

"ເອື້ອຍຈັນ! ເອື້ອຍຈັນ! ຢູ່ເຮືອນບໍ່?" ແພງສີເອີ້ນຖາມ ແຕ່ບໍ່ມີໃຜ ຕອບແຖມປະຕູເຮືອນກໍອັດໃສ່ກະແຈໄວ້ອີກ

"ສົງໃສຊິບໍ່ຢູ່" ລາວເວົ້າກັບຕົນເອງ

ກັບມາເຮືອນລາວຈຶ່ງໄດ້ໂທໄປຫາສົມຈັນເພື່ອທີ່ຈະຖາມຂໍເງິນຄືນ "ອາໂຫລ" ສຽງປາຍສາຍຕອບຮັບ

"ອາໂຫລ ເອື້ອຍຈັນຫວາ ຄືວ່າ ນ້ອງຢາກຂໍເງິນທີ່ເອື້ອຍຢືມນັ້ນຄືນ ແດ່ ເພາະຈະໄດ້ເອົາໄປຊື້ເຄື່ອງນຸງໃຫ້ລູກໄປໂຮງຮຽນ" ແພງສີເວົ້າດ້ວຍ ນ້ໍາສຽງນຸ້ມນວນ"ຢ້ານບໍ່ໄດ້ຫວານ້ອງ" ສົມຈັນຕອບຄືນສຽງແຂງ "ເອົາ! ເອື້ອຍຄືເວົ້າແນວນັ້ນ ກະບໍ່ແມ່ນວ່ານ້ອງຢ້ານບໍ່ໄດ້ດອກ ນີ້ນ ກະສາມເດືອນແລ້ວໃດເອື້ອຍ ນ້ອງກໍມີວຽກໃຊ້ ມີແນວ, ຕອນເອື້ອຍຢືມ ເອື້ອຍກະວ່າອາທິດຫນຶ່ງຊິໃຊ້ຄືນ ນີ້ກະຈົນກາຍມາຮອດສາມເດືອນນ້ອງ ຫາກໍ່ຖາມ" ແພງສີຊີ້ແຈງຕື່ມ "ກະຊິໃຫ້ຢູ່ດອກ ເງິນສອງສາມລ້ານກີບຫັ້ນ ບໍ່ມັກໃຫ້ຄົນມາຖາມ ຄັນມີກະຊິໃຫ້ເອງບໍ່ຕ້ອງຖາມ""ກະສ່ໍາເງິນສອງສາມລ້ານຫັ້ນແຫລະເອື້ອຍ ຄິດເຫັນໃຈຄົນອື່ນນໍາແນ່ ຖ້າບໍ່ມີວຽກໃຊ້ຊິຖາມບໍເອື້ອຍ ເວົ້າລະວ່າຢ້ານບໍ່ໄດ້ ຄິດເຫັນຕອນຢືມແດ່. ແມະ ເວົ້າມ່ວນໆແດ່" ແພງສີເວົ້າສຽງແຂງຕອບຄືນ "ເຫັນວ່າເປັນຄົນຮັກ ແພງກັນຊັ້ນດອກຈຶ່ງໃຫ້ຢືມ ຄິດວ່າຊິໄວ້ເນື້ອເຊື່ອໃຈກັນໄດ້""ອັນເງິນຊ່ໍານີ້ກະເວົ້າຫລາຍນໍນ້ອງນໍ ຢູ່ໄກກັນປານນີ້ເອື້ອຍບໍ່ຢາກໃຫ້ ເຈົ້າກະໄດ້ດອກນ້ອງ ຢ່າຄິດວ່າຊິໄດ້ຄືນ!” ເວົ້າສຸດສົມຈັນກໍຕັດສາຍທັນທີ່"ບໍ່ຄິດເລີຍວ່າເອື້ອຍຈັນຊິເປັນຄົນແບບນີ້" ແພງສີເວົ້າກັບໂຕເອງ

ມື້ຕໍ່ມາແພງສີໄດ້ໄປຕະຫລາດເພື່ອຫາເລາະຊື້ເຄື່ອງໃຫ້ລູກ ລາວຍ່າງ ເຂົ້າໄປໃນຮ້ານຂາຍເຄື່ອງຂອງນວນຕາເຊິ່ງເປັນຄົນຮູ້ຈັກກັນໃນຖານະບ້ານ ໃກ້ເຮືອນຄຽງ

"ອ້າວ! ມາຊື້ຫຍັງແພງ" ນວນຕາຖາມຂຶ້ນເມື່ອເຫັນແພງສີຍ່າງ ເຂົ້າໄປໃນຮ້ານ

"ວ່າຊິມາຫາຊື້ເຄື່ອງນຸ່ງໃຫ້ລູກໄປໂຮງຮຽນນີ້ລະ"

"ເລືອກເບິ່ງຕາມສະບາຍໂລດເດີ້ ລາຄາບໍ່ແພງດອກ" ນວນຕາແນະ ກໍາແພງສີ

່ນວນຕາສັງເກດເຫັນສີຫນ້າຂອງແພງສີທີ່ມີຄວາມເສົ້າຫມອງຄືຈັ່ງວ່າ ມີເລື່ອງອັດອັ້ນຕັນໃຈຢູ່ນາງເລີຍເວົ້າຂຶ້ນ

"ເປັນຫຍັງເດແພງຄືວ່າເຮັດຫນ້າຕາເສົ້າຫມອງແທ້" ແພງສີຖອນຫາຍໃຈຍາວບາດຫນຶ່ງກ່ອນຈະເວົ້າ "ບໍ່ມື້ຫຍັງດອກອຸກໃຈຫນ້ອຍຫນຶ່ງ" "ອຸກໃຈເລື່ອງຫຍັງລະ" "ເງິນໂຕເຮັດໃຫ້ເພິ່ນຊັງໂຕ" "ແມ່ນຫຍັງ ຄືວ່າແນວນັ້ນ" ນວນຕາເຮັດຫນ້າເປັນສີງົງໆ

"ເລື່ອງມີຢູ່ວ່າ ສາມເດືອນກ່ອນນີ້ເອື້ອຍຈັນທີ່ຢູ່ຂ້າງເຮືອນຂ້ອຍຫັ້ນ ລາວມາຂໍຢືມເງິນນໍາຂ້ອຍ ເພື່ອເອົາໄປຈ່າຍຄ່າປິ່ນປົວລູກຊາຍລາວ ບາດມື້ ວານນີ້ຂ້ອຍຢາກໄດ້ເງິນມາຊື້ເຄື່ອງໃຫ້ລູກ ເລີຍໄປຖາມນໍາລາວ ພັດຖືກ. ລາວເວົ້າໃຫ້ວ່າ ຢ້ານບໍ່ໄດ້ບໍ ແລ້ວຂ້ອຍກະເລີຍອະທິບາຍໃຫ້ລາວຟັງ ລາວ ພັດວ່າຊິບໍ່ໃຊ້ຄືນ ຂ້ອຍພັດມາຮູ້ນໍາຫລັງວ່າເອື້ອຍຈັນລາວຍ້າຍໄປຢູ່ບ້ານ